نمایش به یکی از موضوعات مهم بشری یعنی معنای زندگی و خوشبختی می پردازد.
کارگردان در این اثر داستان مردی را روایت می کند که در جستجوی خوشبختی و زندگی سرشار از شور و هیجان ، به نویسنده ای برای کمک به رقم زدن روزهایی فارغ از روزمرگی متوسل می شود .
در پایان نمایش مخاطب به درک این موضوع می رسد که ‘ زندگی به خودی خود ...

نمایش به یکی از موضوعات مهم بشری یعنی معنای زندگی و خوشبختی می پردازد.
کارگردان در این اثر داستان مردی را روایت می کند که در جستجوی خوشبختی و زندگی سرشار از شور و هیجان ، به نویسنده ای برای کمک به رقم زدن روزهایی فارغ از روزمرگی متوسل می شود .
در پایان نمایش مخاطب به درک این موضوع می رسد که ‘ زندگی به خودی خود مفهومی ندارد بلکه فرصتی است برای ایجاد یک مفهوم ،
‘ و این که ‘باید هر لحظه را به گونه ای زندگی کرد که گویی واپسین لحظه است ‘.
این نمایشنامه با الهام از قصه ‘ مردی که به من تعلق داشت’ نوشته جیووانی پاپینی بازنویسی و اجرا شده است .
گرچه ریتم نمایش در ابتدا همچون زندگی شخصیت اصلی نمایش کند و خسته کننده است اما به مرور بر جذابیت کار افزوده می شود.
طراحی خوب صحنه و استفاده از حداقل امکانات برای رساندن مفاهیم را می توان از نکات مثبت کار عنوان کرد.
طراحی خوب پوستر نمایش کار ‘میلاد صدیق ‘هنرمند جوان اهل انزلی از نکات قابل ذکر در ارتباط با این اثر است .
در این نمایش ‘پگاه عبدی ‘ نقش زن ، ‘کامل کرمی ‘ نقش مرد ، ‘ مهدی پیشوایی ‘ نقش نویسنده و ‘بهمن فلاحی ‘ نقش مزدور را ایفا می کنند.