آیین نامه مرده شوی خانه و گورستان

فصل اول - کلیات

ماده 1: ساختمان و انتظام مرده شوی خانه و گورستان از لحاظ بهداشت تحت نظر شهرداری بوده و هم چنین احداث بنگاه های نام برده منوط به موافقت قبلی و دریافت پروانه از شهرداری است.

ماده 2: کسانی که می خواهند احداث مرده شوی خانه یا گورستان نمایند بایداعتبار کافی داشته، مقررات این آیین نامه را کاملاً رعایت نمایند.

ماده 3: مرده شوی خانه باید بنا به مقتضیات محلی و به تناسب نیازمندی دارای اتاق های کافی جهت گذاردن جنازه قبل از غسل، اتاق های مخصوص غسل، اتاق برای معاینه درگذشتگان مشکوک، اتاق پذیرایی با لوازم، اتاق برای انجام آیین مذهبی و انبار البسه در گذشتگان باشد، اتاقهای مخصوص غسل باید برای جریان آب گرم و سرد لوله کشی شده باشد و مجرای فاضلاب مطابق اصول بهداشت داشته باشد.

فصل دوم - شرایط حمل درگذشتگان

ماده 4: حمل حمل درگذشتگان قبل از تحصیل پروانه دفن ممنوع است مگر در موارد ضروری.

تبصره 1: پروانه دفن را پزشک معالج مکلف است بدهد و در صورت نداشتن پزشک معالج باید به وسیله کلانتری مربوط از پزشک بهداری شهرداری بخش پروانه دفن تحصیل نمایند و در موارد جنحه و جنایت باید به شهربانی یا پزشک قانونی دادگستری مراجعه شود (پروانه روی اوراق چاپی که از طرف اداره بهداری به طور رایگان به اختیار گذارده می شود نوشته می شود).

تبصره 2: بینوایان و اشخاص غریب که در اماکن عمومی و گذرها فوت می نمایند و هم چنین جسد خردسال ها را که در این قبیل اماکن عمومی و گذرها می گذارند، پس از مراجعه به کلانتری از طرف پزشک بهداری بخش مربوط معاینه خواهند شد و در صورتی که مظنون به جنحه و جنایت نباشند، پروانه دفن از طرف پزشک نام برده صادر و به مأمور کلانتری تسلیم می شود تا از طرف کلانتری مأمورین مرده شوی خانه برای حمل درگذشته احضار شوند.

ماده 5: حمل جنازه به وسیله وسایط نقلیه و کرایه و شخصی اکیداً ممنوع است.

ماده 6: اتومبیل یا کالسکه مخصوص نعش کش باید دارای تابوت روبسته از چوب جلا شده بوده، داخل آن نیز آهن سفید باشد که مرده را داخل آن قرار دهند؛ اتومبیل و کالسکه نام برده باید منحصراً برای حمل درگذشتگان به کار برده شده، هرگونه استفاده دیگری از آن ممنوع است.

ماده 7: پس از حمل درگذشته باید داخل تابوت را با آهک شستشو دهند.

ماده 8: وسایل جهت حمل درگذشته می بایستی به محض اطلاع منتهی تا یک ساعت در محل حاضر شود.

ماده 9: مأمورین حمل باید لباس مشکی نظیف در بر داشته باشند.

فصل سوم - شرایط غسل و کفن درگذشتگان

ماده 10: محل غسل باید کف آن تا یک متر از دیوار از سمنت صیقلی شده و صاف پوشیده شده و همیشه پاکیزه نگاهداری و لااقل روزی دو مرتبه به وسیله آب آهک شسته شود.

ماده 11: غسل درگذشتگان در غیر مرده شوی خانه های عمومی ممنوع است و در موارد ضروری موکول به موافقت شهرداری است.

ماده 12: غسل درگذشتگان قبل از ارایه پروانه دفن ممنوع است.

ماده 13: نگاهداری درگذشتگان مگر در موارد ضروری بیش از 2 ساعت در مرده شوی خانه ممنوع است.

ماده 14: متصدیان غسل و کفن و دفن باید از دستورات مذهبی مطلع و دارای پروانه مخصوص بوده از شرایط بهداشت کاملاً آگاه باشند.

ماده 15: متصدیان غسل و کفن پس از انجام باید هر دفعه دست های خود را تا آرنج با آب گرم و صابون شسته؛ سپس در یکی از محلول های گندزادی فرو برند.

ماده 16: اشخاص نام برده باید معروف به فساد اخلاقی نبوده، دارای پروانه تندرستی از پزشک رسمی بوده، همیشه نظیف و در موقع کار لباس مخصوص در بر داشته باشند.

ماده 17: متصدیان غسل و کفن حق ندارند با لباس کار از مغسل خارج شوند و پس از انجام کار باید خود را شستشو داده با لباس شخصی بیرون روند.

ماده 18: اشخاص نام برده ده و هم چنین گورکنان حق اشتغال به پیشه دیگری ندارند.

ماده 19: کفن در گذشتگان باید در همان اتاق مخصوص غسل روی سکوی جداگانه که از سمنت و یا سنگ و یا پارچه صاف باشد انجام گیرد.

ماده 20: ورود اشخاص متفرقه به محل غسل ممنوع است.

فصل چهارم - شرایط دفن و امانت گذاردن درگذشتگان

ماده 21: دفن و امانت گذاردن درگذشتگان در غیر از گورستان های رسمی ممنوع است.

ماده 22: گودی گور باید حداقل 2 متر، طول 2 متر و عرض 80 سانتی متر باشد؛ در اطفال خردسال عرض و طول به تناسب سن کم تر از این مقیاس منظور شود.

ماده 23: هر گور از اطراف با گور دیگرباید 30 سانتی متر فاصله داشته باشد.

ماده 24: برای هر درگذشته گور جداگانه لازم است. دفن دو درگذشته یا بیش تر در یک گور ممنوع است.

ماده 25: در گور درگذشتگانی که به بیماری های واگیری مثل اسهال خونی، حصبه، سل و غیره فوت کرده اند باید مقدار سه کیلو آهک را در آب مخلوط نموده در توی گور بریزند و سپس روی آن را بپوشانند.

فصل پنجم – گورستان

ماده 26: گورستان باید دارای شرایط زیر یاشد:

• محصور از دیوار و یا نرده آهن بوده مطابق نقشه مصوب شهرداری خیابان بندی و درختکاری و گلکاری داشته باشد.
• ساختمان مقبره های خصوصی در گورستان مطابق نقشه اداره شهرداری خواهد بود.
• در گورستان باید محل مخصوص مطابق اصول بهداشت برای درگذشتگان که به امانت گذارده می شوند ساخته شود و نیز باید اتاق های متعدد جهت مشایعین، گورکنان و گذاردن درگذشتگان داشته، لوازم دفن از قبیل آهک و آجر و غیره همیشه موجود داشته باشد.

ماده 27: در گورستان باید به قدر کافی و به اقتضای موقع گورکن و کارگر داشته باشد.

ماده 28: برای هر گورستان و مرده شوی خانه یک دستگاه تلفن ضروری است.

فصل ششم - راجع به حمل درگذشتگان به اماکن متبرکه و یا سایر نقاط

ماده 29: جنازه هایی که به اماکن متبرکه حمل می شوند باید با پروانه اداره بهداری شهرداری و یا پزشکی که به نمایندگی آن اداره تعیین می گردد، بر طبق مقررات زیر انجام می شود:

• اولیای درگذشته کتباً شرحی منضم به پروانه پزشک معالج تهیه و تسلیم اداره بهداری خواهند نمود تا چنان چه از لحاظ بهداشت حمل جنازه مانعی نداشته باشد پروانه داده شود.
• طرز حمل جنازه ها به اماکن متبرکه و دوردست بر حسب محل و اقتضای فصل بر طبق دستور اداره بهداری و یا پزشک نماینده آن اداره خواهد بود.
• برای حمل جنازه ها به خارج از کشور طبق مقررات اداره کل بهداری باید رفتار شود.

فصل هفتم - مواد متفرقه

ماده 30: مرده شوی خانه و گورستان باید جداگانه دفاتر چاپی مخصوص زیر را مطابق دستور اداره بهداری برای ثبت عملیات مربوط به خود داشته و نگاهداری نماید: دفتر ثبت درگذشتگان به ترتیب ورود به غسالخانه، دفتر ثبت البسه درگذشتگان، دفتر ثبت گزارش یومیه، دفتر درآمد و هزینه روزانه، دفتر ثبت هزینه متعلق به درگذشتگان.

تبصره - متصدی مرده شوی خانه و گورستان مکلف است در مقابل دریافت هرگونه وجهی که به عنوان هزینه دریافت می کند قبض رسمی آن را در دفتر مربوط ضبط نماید.

ماده 31: متصدی مرده شوی خانه موظف است روی اوراق چاپی که به دستور اداره بهداری طبع شود، همه روزه از کلیه درگذشتگان وارده گزارشی تهیه و حاضر نموده؛ صبح روز بعد به اداره بهداری شهرداری تسلیم نماید. کلیه پروانه های دفن صادره از طرف پزشکان باید ضمیمه گزارش نام برده به اداره بهداری تسلیم شود. این گزارش باید در دفتر مخصوص گزارش یومیه ثبت و وارد شود.

ماده 32: البسه درگذشتگان همه ماهه جمع آوری و درآخر هر ماه با نظارت پزشک اداره بهداری شهرداری باید سوزانده شود.

ماده 33: نرخ حمل و کفن و دفن اموات مطابق صورتی خواهد بود که از طرف شهرداری تعیین و ابلاغ می شود. کارکنان کفن و دفن نمی توانند به هیچ وجه اضافه از نرخ نام برده وجهی از کسان درگذشته مطالبه و دریافت دارند.

ماده 34: متصدی غسالخانه موظف است یک نسخه از تمام مقررات این آیین نامه را در محل مقتضی که قابل استفاده عموم باشد به دیوار نصب نماید و هم چنین نرخ مصوب باید به خط درشت اعلام و به شرح بالا در معرض استفاده واردین قرار گیرد.

ماده 35: هر یک از متصدیان غسالخانه و گورستان و هم چنین کارکنان در مواردی که وظیفه عمومی مخصوصی به عهده آن ها است مسؤول اجرای کلیه مقررات این آیین نامه می باشند.

ماده 36: آیین نامه غسل و کفن و دفن درگذشتگان ملت‏ های متنوع از لحاظ تشریفات مذهبی تابع مقررات مخصوص به خود آن ها بوده ولی از لحاظ بهداشت و انتظامات تابع این آیین نامه خواهد بود.

ماده 37: متخلفان از مقررات این آیین نامه طبق ماده 276 قانون کیفر عمومی و به شرح زیر به کیفر خواهند رسید:

الف) چنان چه متخلف از متصدیان و مسؤولین نگاهداری و اداره مرده شوی خانه و گورستان باشد و از مواد 3، 6، 11، 13 و 26 (شق، الف و ج ) و 27، 28، 30، 31، 32،33 و 34 تخلف کنند به حبس تکدیری از یک تا هفت روز و جزای نقدی از 5 تا 50 ریال و یا به یکی از این دو کیفر خواهند رسید و مراتب در پشت پروانه آن ها قید می شود؛ چنان چه در ظرف سال اشخاص نام برده سه محکومیت به شرح فوق پیدا کنند پروانه آن ها پس گرفته می شود.

ب) هر گاه کارکنان بنگاه های نام برده از مواد 4، 5، 7، 8، 9، 12، 13، 15، 17، 18، 21، 23، 24 و 25 تخلف کنند به حبس تکدیری از 1 تا 3 روز و غرامت از 3 تا 30 ریال و یا به یکی از این دو کیفر محکوم می شوند.

هم چنین اگر ثابت شود مسؤولین و متصدیان بنگاه در نظارت و اجرای تکالیف کارکنان به شرح بند (ب) غفلت ورزیده اند به کیفر مقرر در بند الف این ماده خواهند رسید.